Estes días os medios de des-información enchen os seus contidos co desembarco na praia de Samil, que é unha zona turística onde agora hai moito público, que o que menos pensa é en levar a guerra ó seu lecer. O que pode parecer ocio e algo que ensinarlle aos seus fillos, os que inda non saben a devastación que implica unha guerra. De feito, nin sequera os supostos adultos entenden o que é unha guerra, xa que os medios de comunicación só nos manteñen informados do que queren e non do que acontece.

Comprobamos que a guerra é un negocio e, agora, un espectáculo circense, como se esta escalada de violencia e a manipulación mediatica non fora con nós…

A máquina de guerra mediática ten un plan definido para este futuro bélico e para os intereses xeopolíticos das elites, que nos levan a unha escalada bélica e autoritaria que parece non ter fin, polo que empregan as armas mediáticas para xustificala.

Este é o “Decálogo da Propaganda de Guerra” :

  1. “Nós non queremos a guerra”.
  2. “O inimigo é o único responsábel da guerra”.
  3. “O inimigo é un ser execrable”.
  4. “Pretendemos nobres fins”.
  5. “O inimigo comete atrocidades voluntariamente. Os nosos son erros involuntarios”.
  6. “O inimigo emprega armas non autorizadas”.
  7. “Nós sufrimos poucas perdas. As do inimigo son enormes”.
  8. “Os artistas e intelectuais apoian a nosa causa”.
  9. “A nosa causa ten un carácter sagrado, divino ou sublime”.
  10. “Os que poñen en dúbida a propaganda de guerra son uns traidores”.

Se analizamos ben este decálogo, corresponde a dez principios (ou mandamentos) descubertos polo político pacifista inglés Arthur Ponsonby na súa obra “A falsidade en tempo de guerra: As mentiras da propaganda da Primera Guerra Mundial” de 1928 (Falsehood in Wartime: Propaganda Lies of the First World War (1928)), na cal expón como as nacións belixerantes aprenderon a mentirlle non só ó inimigo, senón ás súas propias poboacións para facer da guerra unha causa xustificada. Durante as seguintes guerras do século XX e XXI puido ser comprobada a vixencia de dita obra, recollida tamén na obra “Principios elementais da propaganda de guerra” de Anne Morelli.

Por todo isto, e volvendo á primeira parte, o que aconteceu en Samíl non deixa de ser unha forma de achegarnos á guerra e de seguir co encirramento cara ó militarismo, que chegará se non construímos unha actitude crítica antimilitarista.